Dag 37

Vanmorgen bij het wakker worden dacht ik: morgen ROME! Bijna ons doel bereikt, nog één dagje. We zijn ongeveer 40 km van ons doel af. Waarom dan niet gewoon doorfietsen en vandaag verder gaan? Het voelt inderdaad een beetje dubbel. Zo dicht bij, dan maar gelijk door.. Maar we hebben vanaf zaterdag pas ons onderkomen in Rome, een appartementje vlakbij het Vaticaan. Dus hebben we onszelf getrakteerd op anderhalve dag rust aan het meer van Bracciano. Ook niet verkeerd. Boekje lezen, rondslenteren, beetje zwemmen, broodje eten, koffie drinken... Van de week kreeg Henk Italiaanse les, due cappuccini in plaats van due cappuccino. Sindsdien bestellen we ons kopje dan ook als volwaardige Italianen, hangend aan de bar " bon giorno,due cappuccini","prego" en daarna betalen we achteloos 2.20 euro. Het kost geen drol :-). We voelen ons thuis. 
Maar morgen dus Rome. Wel een raar idee, dat we er dan eindelijk zijn. Helemaal uit Hoevelaken gefietst, het klinkt en voelt onwerkelijk. 'Ho ho, jullie zijn er nog niet' hoor ik denken. Da's waar, de huid niet verkopen voor de beer geschoten is. Maar het is zo spannend en gaaf, dat ik er gewoon niet aan wil denken dat er nu nog iets tussen zal komen. We gaan het morgen gewoon beleven. (God willing ;-) ).